Przedszkole SPSK w Piotrkowie Trybunalskim: kwietnia 2012

poniedziałek, 30 kwietnia 2012

Festiwal Fantazja.

25 kwietnia 2012r w piotrkowskim Miejskim Ośrodku Kultury już po raz dziewiąty odbył się Festiwal Przedszkolaków „Fantazja”. Celem Festiwalu jest wymiana twórczych doświadczeń pomiędzy przedszkolakami. Impreza ta stała się doskonałą okazją do spotkania, prezentacji, wymiany pomysłów i doświadczeń, a przede wszystkim do wspaniałej zabawy dla dzieci i dorosłych. Główną ideą Festiwalu jest pobudzanie i rozwijanie zdolności artystycznych dzieci. Adresowany jest do najwdzięczniejszej grupy wiekowej - „przedszkolaków”. Zainteresowanie konkursem było ogromne, dlatego też i nasze dzieciaki wzięły w nim udział. Przedszkolaki z grupy Misiaczków i Skrzatów zaprezentowały się w choreografii tanecznej ułożonej przez panie Magdalenę Kimel i Joannę Zielińską. Było ekscytująco i barwnie. Za „hip-hopowy klimat” otrzymaliśmy wspaniałe nagrody. Impreza ta dostarczyła emocji nie tylko artystom, ale przede wszystkim widzom. Dziękujemy rodzicom naszych milusińskich za pomoc w organizacji występu.

Joanna Zielińska

sobota, 28 kwietnia 2012

Motylki pożegnały się z ciocią Marzenką.

W piątek Motylki pożegnały się z ciocią Marzenką- praktykantką, która towarzyszyła nam przez ostatnie 2 tygodnie i zyskała sobie ogromną sympatię przedszkolaków. Żegnając się z dziećmi, ciocia podarowała im słodki upominek w postaci lizaków. Ciociu Marzenko, dziękujemy za Twoją obecność w naszej przedszkolnej codzienności, serce okazywane dzieciom i Twoje zaangażowanie w przeprowadzone zajęcia.

Motylki wraz z wychowawcą- Anną Augustyniak

Poniżej zdjęcia zajęć ruchowych poprowadzonych przez ciocię Marzenkę.

środa, 25 kwietnia 2012

Wreszcie wiosna!

Kiedy zaświeciło piękne słoneczko, Biedroneczki postanowiły wyhasać się na placu zabaw. Od razu w ruch poszły huśtawki, ściana wspinaczkowa, drabinki...

Poniżej Motylki, które poszły w ślady Biedroneczek i urządziły sobie na placu wyścigi oraz mini mecz piłki nożnej.

czwartek, 19 kwietnia 2012

Spektakl "Zaczarowany komputer"

18 kwietnia Motylki i Rybki wybrały się do Miejskiego Ośrodka Kultury w Piotrkowie Trybunalskim na przedstawienie pt. Zaczarowany komputer.

Zaczarowany komputer to bajka profilaktyczna, której zadaniem było pokazanie jak przeciwdziałać uzależnieniom i zniechęcić do sięgania po papierosy, alkohol, tabletki. Spektakl poprzez dobrą zabawę pokazał dzieciom, jakie zagrożenia mogą na nie czyhać. Problem uzależnień przedstawiony został w postaci zagadek, na które, z pomocą widowni, odpowiada chciwa Wiedźma Strojnisia. Dzieci chętnie brały udział w zabawie chcąc wykazać się wiedzą, którą w trakcie odgadywania zagadek uzupełniały postacie z bajki.

Anna Augustyniak

piątek, 13 kwietnia 2012

Rybki w Schronisku dla zwierząt

Dziękujemy wszystkim dzieciom i ich Rodzicom
za udział w akcji
„Puszka dla psiaka na Wielkanoc”.

Zebrany pokarm dla psów został przekazany do Schroniska
dla zwierząt w Piotrkowie Trybunalskim
przez przedstawicieli dzieci z grupy Rybki
(Roksanę i Kamila oraz jego brata Adama).

Dzieci chętnie i aktywnie uczestniczyły w gromadzeniu smakołyków

dla naszych milusińskich ze schroniska.

Dzięki takim akcjom przedszkolaki uczą się nie tylko wrażliwości na los zwierząt,

ale także dbania o nie i odpowiedzialności za ich życie.

Dziękuję pani Anecie W. za pomoc w zawiezieniu pokarmu na miejsce.

Wychowawca grupy Rybki
Ewa Kucharczyk

Dodatkowe informacje o naszym udziale w akcji ukazały się na stronie schroniska.
Można je przeczytać i skomentować, klikając na poniższy link:

http://schronisko-piotrkow.pl/photogallery.php?photo_id=1559

czwartek, 12 kwietnia 2012

W poszukiwaniu kreta

Dzieci z grupy Biedroneczki wybrały się na poszukiwanie oznak wiosny. Znalazły pąki rozkwitających drzew i pierwsze kwiaty. Szukały również mieszkańca poziemia-kreta, ale stwierdziły, że jeszcze śpi. Może innym razem szczęście dopisze.

Anna Włóka

środa, 4 kwietnia 2012

Śniadanko wielkanocne

MOTYLKI
W salach wyrosła już posiana wcześniej rzeżucha i żytko, nadeszła pora przedszkolnych Śniadanek Wielkanocnych. W środę takie spotkanie przy wspólnym stole zorganizowały Motylki. Każde dziecko przyniosło na tę okazję czekoladowe jajeczko, na stole pojawiła się również babka i cukrowy baranek.

W czwartek przedszkolaki odwiedził nieoczekiwany gość: Króliczek Wielkanocny. W swoim koszyczku przyniósł dla każdego dziecka słodki świąteczny upominek.
Anna Augustyniak

Stukając się jajeczkami, dzieci życzyły sobie wzajemnie wesołych i zdrowych świąt w rodzinnym gronie.

Do życzeń przyłączyła się oczywiście ciocia Karolina...

i ciocia Ania.

Motylki wraz z Wielkanocnym Zajączkiem, który podarował dzieciom swoją czekoladową podobiznę.

BIEDRONECZKI

Poniżej zdjęcia z Śniadanka Wielkanocnego w grupie Biedroneczek. Miłym gestem zaskoczyła tę grupę Marysia, która na tę okazję przyniosła w koszyczku pyszne, małe babeczki. Dowiedzieliśmy się, że w pieczeniu tych słodkości brała też udział sama Marysia. Wszystkie Biedroneczki dziękują Marysi i gratulują jej piekarskich zdolności.
Ewa Książczyk

Biedroneczki również odwiedził Wielkanocny Zajączek i obdarował je słodkościami.

Tak wyglądały Biedronkowe upominki, ucieszyły z pewnością nie tylko podniebienie, ale i oko.

RYBKI

Zapraszamy na śniadanko.

Tradycyjnie, jak co roku odbyło się Śniadanko Wielkanocne w naszej grupie. Przygotowania do tych pięknych chwil trwały długo – cały Wielki Post. Dzieci uczestniczyły w Rekolekcjach Wielkopostnych
w kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie uczyły się śpiewu liturgicznego i wysłuchały krótkiej nauki rekolekcyjnej.

W przedszkolu dzieci wzięły udział w zajęciach dotyczących trzech Błogosławieństw. Oto wspólna praca dzieci, w której zanoszą pod krzyż swoje trudności. „Smucę się gdy…”

„Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni”.

Rybki wspólnie kolorowały stacje Drogi Krzyżowej, malowały serduszka, kwiatki, aby pomagać cierpiącemu Panu Jezusowi.

Dzieci poznały tradycję przygotowywania palemek
oraz święcenia pokarmów.

Gdy już wszystko było gotowe, nie tylko sala ale także serca złożyliśmy sobie świąteczne życzenia

i zasiedliśmy do poczęstunku.

Z nieoczekiwaną wizytą przybył do nas zajączek wielkanocny który przyniósł dzieciom słodkie jajeczka – widocznie dzieci były bardzo grzeczne.

Pozdrawiam serdecznie moje Skarby i dziękuję Rodzicom, Nauczycielkom, Ciociom oraz wszystkim tym, którzy aktywnie uczestniczą w życiu naszej grupy.
Wychowawca Rybek
Ewa Kucharczyk

ANIOŁKI

W grupie Aniołków również pojawił się pięknie przybrany stół pełen świątecznych symboli i smakołyków.W czasie, gdy dzieci spożywały tradycyjny poczęstunek, zawitał w ich sali Wielkanocny Zajączek. Wszystkich zebranych obdarował słodkim upominkiem.

Wspieramy akcję:

Nasi podopieczni i ich rodziny już lata wspomagają nas w zbiórce nakrętek. Pomogło to w sfinansowaniu zakupu wózka inwalidzkiego dla niepełnosprawnego chłopca. Teraz zbieramy nakrętki i makulaturę, by móc w zamian otrzymać sprzęt dydaktyczny dla naszej placówki. PROSIMY, PRZYŁĄCZCIE SIĘ DO NAS.

Trzy lata temu nasza placówka dokonała Adopcji Serca- zebraną co miesiąc kwotę 60 złotych przekazujemy siostrom zakonnym opiekującym się dziećmi w Nairobi. Nasze pieniążki pokrywają miesięczny koszt nauki i wyżywienia chłopca- Benedicta Kiogory.
Drodzy Rodzice, dziękujemy Wam za Waszą szczodrość i okazane temu chłopcu serce.

Uczestniczymy w programie Bezpieczny Przejazd. Zachęcamy Rodziców do odwiedzenia strony http://www.bezpieczny-przejazd.pl/, na której można znaleźć informacje na temat projektu, filmy i gry dydaktyczne oraz kolorowanki dla dzieci związane z projektem.

Zabawne powiedzonka i sytuacje z życia przedszkolnego naszych podopiecznych

Zapytałam dzieci co im się najbardziej podobało w spotkaniu z żołnierzami a Stasio, maja na myśli fantoma, odpowiedział na to: Wszystko i nieżywy człowiek. No ten bez rąk i nóg.

W czasie zabaw w sali Fiołków, dzieci często wbiegały do szatni. Kiedy poprosiłam je o powrót do sali, wróciły do niej, ale po chwili jedna z trzyletnich dziewczynek poszła do przylegającej do szatni łazienki.
- Lenko, wróć do sali- poprosiłam sądząc, że dziewczynka poszła do szatni.
- Ciociu, ja w ubikacji jestem- odpowiedziała dziewczynka. Po chwili przyszła do sali, podeszła do mnie i poważnie oznajmiła:
- Ciociu, jak ja w ubikacji jestem, to ty nie powinnaś mnie wołać, bo ja się wtedy spieszę, bo nie wiem czego chcesz, a wiesz jak ja się spieszę, to to niezdrowe jest, wszystko mi z rączek leci i w ogóle.

Kacper F. po skończeniu pracy plastycznej:
- Ładnie mi wyszło, prawda ciocia? To była bułka z dżemem.
Na to Gerard:
- Nie mówi się "bułka z dżemem", tylko "bułka z masłem".
Julek na to:
- No, niemądry jesteś, mówi się "bułka z masłem", ale ja też lubię z dżemem.

Kacperek przy przebieraniu:
-Mama mi takie nowe rajtuzki kupiła.
- Ładne- odpowiedziałam.
- No, zdolniacha ta moja mama- podsumował.

W czasie rozmowy z maluchami o zasadach bezpieczeństwa:
Pan: Czy można przyjmować słodycze od obcych?
Dzieci: Nie, bo mogą być zatrute.
P: A czy można przyjąć np. telefon? To przecież nie jest do jedzenia.
Agatka: Nie można, bo on ma takie małe śrubeczki i jak małe dzieci połkną, to mogą im zaszkodzić.

W jednej z rozmów starszaków na temat zbliżającej się nauki w pierwszej klasy:
Bartek do Julii: Jak nie będziesz się uczyć, to będziesz machać łopatą, a jak będziesz się uczyć, to będziesz mówić tym co machają, żeby machali szybciej.

W czasie jednego z przedstawień, jego główny bohater zadawał napotkanej zakonnicy różnego rodzaju pytania (Gdzie mieszkają myszy? Czy Bóg mnie kocha, kiedy popełniam grzech?, itd.). Dzieci próbowały oczywiście odpowiadać przynajmniej na niektóre z nich. W pewnym momencie padło pytanie: Kto jest najważniejszy na świecie? Na to, Bartuś- jeden z Delfinków, bez zastanowienia odkrzyknął: Ciocia!!

Jedno z dzieci nosi gorset. Pozostałe przedszkolaki były bardzo ciekawe czemu służy jego noszenie. Kiedy wyjaśniłam, że nosi się go po to, by dziecko nie miało krzywego kręgosłupa, Ala podsumowała to stwierdzeniem na temat swojego braciszka: Adasiowi przydałaby się taka bluzeczka, bo krzywo siedzi i brzydkie szlaczki pisze.

Jedna z dziewczynek przyszła do mnie by, poskarżyć się na swoją koleżankę:
- Ona chce rządzić, a to ja sobie wybudowałam ten domek- powiedziała.
- A nie możecie się pogodzić i razem się bawić?- spytałam.
- Nie, bo ona już się taka urodziła- odparła.

Dwaj chłopcy z Pszczółek rozmawiali o swoich zabawkach:
B: Daj mi tego Gormita na jeden dzień do domu, jutro ci przyniosę.
J: Nie dam, nie dzisiaj.
B: A kiedy? Jak będę stary?

Podczas zabawy i wróżb andrzejkowych dzieci z grupy "Aniołki" przebijały serce z imieniem przyszłego wybranka/wybranki. Hubercik, znany w grupie z podrywania dziewczyn, wylosował imię dziewczynki - innej niż jego koleżanki. "No tak, przecież Hubert lubi dziewczyny"- krótko spuentowała to Nikola :)

W przedszkolu zawitał leśniczy, który opowiadał dzieciom m.in. o darach jesieni- owocach, warzywach. Ich zdjęcia pokazywał na slajdach, a dzieci głośno je nazywały. W pewnym momencie pojawiło się również zdjęcie grzybów.Wówczas jedno z dzieci, przekrzykując inne, oznajmiło: Ja wiem co to jest! To są halucyny.

Ciocia Marzenka do dziecka bawiącego się w basenie z piłkami: Maks nie szalej tak.
Maks: Ja nie szale ciocia.

Po urodzinach Stasia, Julia opowiadała jak się bawiła na przyjęciu. Jedna z cioć zapytała ją skąd na to miała tyle energii, a Jula mówiąc wierszem odpowiedziała tak: Energia z serca jest, bo tak w wierszu jest, Energia z serca jest, bo tak właśnie chcesz.

Przedszkolaki z grupy Misiaczków bawiły się na placu zabaw niedaleko drzewka owocowego, na którym pojawiły się mszyce. Jeden z chłopców spytał ciocię co to za "robaki" siedzą na gałązkach.
- Ciocia ja wiem, to są szmyce- odpowiedziała szybko Julita.

W grupie Misiaczków Dawid K. zażyczył sobie od cioci całusa za prawidłowo wykonane zadanie. Ciocia odpowiedziała mu, że całusa owszem, da, ale po zakończeniu pracy. Chwilę później Dawid przyniósł książkę, pokazał ją cioci, po czym uzyskawszy pochwałę, zapytał: A całunek to gdzie?

W grupie Misiaczków padło pytanie: Co to jest ślub?
Julka Sz: To tam, gdzie się żenią mąż z żoną.
Pola: To wtedy, jak ktoś jest zakochany, patrzy na drugiego i mówi: O rety!
Dawid K: Ślub to znaczy złapać się za ręce i całować.

Grupa kolorowała obrazek według kodu liczbowego. Już na samym początku dzieci zauważyły, że brakuje pól z numerem 6. Wytłumaczyłam, że to zapewne pomyłka w druku. Kacper R. przytaknął mi: Tak, na pewno się pomylili, a Kuba na to: No, pomylili się, tylko pieniądze to umią brać.

Inez z grupy Aniołki powiedziała do jednego z chłopców: Wiesz, kręgosłup mnie boli. To od twojego gadania mnie tak boli.

Jula z grupy Misiaczki rozmawiała z dziećmi o karach:
J.: W żłobku to były okropne kary, a ciocie tak głośno krzyczały, że wszystkie ptaki wkoło pozdychały.
C.: A były jeszcze jakieś inne kary?
J.: Tak, jak dziecko było niegrzeczne, to musiało iść samo do lasu, bez jedzenia i picia.
C: A skąd wiedziało jak trafić do lasu?
J.: No jak to skąd? Ciocia dawała im mapę!

W naszym przedszkolu miała miejsce wizyta duszpasterska. Kiedy dzieci schodziły się do sali zbiorczej, jedno z nich dostrzegło na korytarzu księdza i wykrzyknęło: O księdz już idzie!

Jednemu z chłopców porysował się samochodzik. Kiedy to zauważył, wykrzyknął do kolegi: Patrz samochód się zrysał.

Marcel N. z Misiaczków zaczął kichać. Na pytanie: Czemu tak kichasz?, odpowiedział: Ciocia, bo ja mam alergię na ludzi.

Dzieci zostały poproszone o narysowanie czegoś, co mogłyby podarować babci i dziadkowi, czegoś, co oboje lubią (mogła to być jakaś rzecz lub czynność). Po chwili ze swoim rysunkiem (paczka papierosów i coś wyglądającego jak czworonożny pająk) przyszedł Maks, pokazując go powiedział: Ciocia, ja nie wiem co jeszcze mogę narysować, bo dziadek to tylko papierosy lubi, a babcia koty.

Julia Sz. z grupy Misiaczków w czasie zajęć z języka angielskiego, po kilku minutach ich trwania, powiedziała: Ciocia, jak nie wiesz, że dzieci się męczą, to prowadź logopedię. Dzieci muszą mieć krótkie zajęcia.
Tego samego dnia Julka powiedziała również: Wiem co trzeba zrobić, żeby dzieci były grzeczne, trzeba krzyczeć, ale w małych ilościach, żeby nie bolało gardło.

Julia Sz. z grupy Misiaczków powiedziała: W domu ja sama popełniam błędy, a rodzice mi wybaczają i kocham ich za to, że mi wybaczają.

Kacper przypadkowo zderzył się z Kubą, usiłował go przeprosić, ale z kiepskim skutkiem. Wówczas podszedł do mnie i poskarżył się: Ciocia powiedz coś Kubie, bo wiesz, ja go uderzyłem niechcący i chciałem go przeprosić, a on nie chce łapy dać na zgodę ani nic.

Julia z grupy Misiaczki przyniosła swój rysunek (sylwetka dziewczynki- do ramion, po obu jej stronach cienkie niebieskie pasy) i pokazując mi go powiedziała: To dziewczynka, która pozuje do zdjęcia, a to jest woda, bo ona na tle jeziora pozuje.
Zapytałam: A dlaczego nad jej głową jest tyle serduszek?
Jula rezolutnie odpowiedziała: Bo one pokazują, że ona bardzo lubi mieć zdjęcia.

Kacper w czasie trwania zajęć z j. angielskiego usiadł na krzesełku pobrudzonym farbą i poplamił lekko swoją bluzę. Cichutko wstał z miejsca, podszedł do mnie i zmartwiony szeptem powiedział: Ciocia, dzisiaj po przedszkolu idę na Wysoką do logopedy i mam się nie pobrudzić. Jak mama to zobaczy, to mnie zastrzeli.

Na zajęciach bibliotecznych ze strony prowadzącej pada szereg pytań o treść bajek. Kiedy na jedno z nich nikomu nie udaje się odpowiedzieć, Kacper zrezygnowanym głosem mruczy pod nosem: No tak, teraz to już tor przeszkód się zaczyna.

Kiedy dwaj chłopcy otrzymali karę za nieodpowiednie zachowanie, podeszła do nich Patrycja, rozłożyła na boki ręce i tonem mentora powiedziała do nich: No wiecie, wy już za rok idziecie do pierwszej klasy, a tam już trzeba coś sobą reprezentować. Tam nie ma tak lekko. Źle się zachowacie i dostaniecie taką uwagę w notesiku, a potem będzie wam bardzo wstyd.

Do płaczącego Oskara, któremu trudno było się zaadaptować w przedszkolu podszedł Kacper i zaczął go pocieszać: Nie płacz, w przedszkolu jest fajnie, dużo się bawimy, ciocie są miłe i nawet ciężkich kar nie dawają,...

Zapłakany Bartuś przyszedł wyjaśnić powód swoich łez. Z ich powodu ciężko było zrozumieć co mówi. W końcu wyjaśnił: Bo ja podrzyłem Igorowi gazetkę, ale przeprosiłem, przeprosiłem, ale on i tak się obraził.