Przedszkole SPSK w Piotrkowie Trybunalskim: kwietnia 2013

piątek, 26 kwietnia 2013

Starszaki naszą dumą:)

Wielkimi krokami zbliża się koniec roku szkolnego, a zatem i czas, kiedy pożegnamy się z naszymi absolwentami- najstarszą w przedszkolu grupą- Delfinkami. Póki co, obserwujemy jak przygotowują się do roli pierwszaka i z zaangażowaniem rozwijają swoje umiejętności i zainteresowania.

Ala, Laura i Amelia chodzą na dodatkowe zajęcia, na których uczą się tańczyć. Umiejętności ostatniej z dziewczynek można było w tym tygodniu podziwiać z widowni Miejskiego Ośrodka Kultury, w którym występowała jej grupa w ramach „Święta przedszkolaka” i galowego koncertu Festiwalu Twórczości Przedszkolaków "Fantazja.

Kacper, Karol P. i Karol R., jak to chłopcy, wybrali dla siebie zajęcia sportowe: piłkę nożną, aikido i tenis. Powód do dumy przyniosły nam ostatnio osiągnięcia Karola Rynkiewicza, który wziął udział w turnieju Legia Winter Cup z cyklu Tenis10, rozegranym na kortach Legii w Warszawie, zajął tam pierwsze miejsce i zdobył główną nagrodę- piękny puchar, który mogliśmy wszyscy podziwiać.

Na dodatkowe zajęcia chodzą od niedawna również Zuzia i Julia, które z pasją poznają ciekawe techniki plastyczne. Mamy nadzieję, że wkrótce zaprezentują nam niektóre z nich na naszych przedszkolnych zajęciach.

Na zakończenie, chciałabym wspomnieć jeszcze o jednym przedszkolaku, Dawidku Stępniu, który w ubiegłym tygdniu wziął udział w konkursie recytatorskim zorganizowanym przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Piotrkowie Trybunalskim w ramach obchodów Roku Juliana Tuwima, pod hasłem: Z wierszami Juliana Tuwima w szkole i przedszkolu. Wspólnie z panią Anią Włóką zaprezentował wiersz Juliana Tuwima Bambo. Zgromadzona publiczność nagrodziła go głośnymi brawami, a niektórzy widzowie pogratulowali mu występu indywidualnie. Po występie Dawidek i p. Ania otrzymali z rąk Dyrektora WODN- p. Dariusza Magacza, pamiątkowe podziękowania. Wyniki konkursu będą ogłoszone po występach wszystkich uczestników konkursu.

Wszystkim dzieciom gratulujemy zapału, życzymy samych sukcesów i okazji do rozwijania swoich pasji.
Anna Augustyniak

środa, 24 kwietnia 2013

Przedszkolaki pomagają bezdomnym zwierzętom

"Aniołki" lubią pomagać, dlatego dzieci bardzo chętnie przynosiły karmę dla bezdomnych zwierząt w Schronisku. Akcję rozpoczęliśmy już od lutego (17 luty-Międzynarodowy Dzień Kota). Do zbiórki dołączyły się wszystkie grupy w naszym przedszkolu. Dziękujemy wszystkim dzieciaczkom i ich Rodzicom.

Ewa Guziak

wtorek, 16 kwietnia 2013

O Kartkach słów kilka jeszcze:)

Drodzy Rodzice, chociaż Święta Bożego Narodzenia dawno mamy już za sobą i zbliża nam się piękna wiosna, która chwilami przypomina już lato, chciałabym w tym poście wrócić na chwilę do tematu sprzed kilku miesięcy. Otrzymałam niedawno piękny list od kapelana XII zmiany PKW Afganistan, który chcąc nam wszystkim podziękować za nasz trud włożony w wykonanie świątecznych kartek, przesłał zebrane od żołnierzy zdjęcia z obchodzonych w Afganistanie uroczystości Wigilii. Treść tego listu umieściłam w jednym z komentarzy do opublikowanej wiadomości, ale ponieważ nie każdy je czyta, chciałabym zamieścić ją jeszcze w tym miejscu, ponieważ jest ona najlepszym świadectwem na to, że Wasz trud został doceniony. Ja również gorąco za ten trud dziękuję. Cudownie się spisaliście :)

Anna Augustyniak

SZCZĘŚĆ BOŻE!

W IMIENIU WŁASNYM, DOWÓDZTWA ORAZ ŻOŁNIERZY XII ZMIANY POLSKIEGO KONTYNGENTU WOJSKOWEGO W AFGANISTANIE, SKŁADAM NA RĘCE DYREKCJI PRZEDSZKOLA STOWARZYSZENIA SZKÓŁ KATOLICKICH W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM, A PRZEDE WSZYSTKIM NA RĘCE DROGICH I KOCHANYCH DZIECI, SERDECZNE PODZIĘKOWANIA ZA PIĘKNE, WYKONANE PRZEZ DZIECI KARTKI BOŻONARODZENIOWE, PRZYSŁANE DLA NASZYCH ŻOŁNIERZY, PEŁNIĄCYCH MISJĘ WOJSKOWĄ!

W CZASIE NASZEJ WIGILII, ROZDAWAŁEM JE ŻOŁNIERZOM,KTÓRZY NIE KRYLI WIELKIEGO WZRUSZENIA I RADOŚCI, CZYTAJĄC ŻYCZENIE I PODZIWIAJĄC ŚLICZNE WYKONANIE TYCH KARTEK! KAŻDY KTO JE OTRZYMAŁ, POWIESIŁ SOBIE NA ŚCIANIE W SWOIM CAMPIE!!! CZĘŚĆ Z NICH PRZEZ CAŁY OKRES BOŻEGO NARODZENIA, STAŁO POD CHOINKAMI W NASZEJ WOJSKOWEJ KAPLICY, GDZIE RADOWAŁY OCZY I NASZE SERCA!

BARDZO PROSIMY PODZIĘKOWAĆ MALUCHOM ZA ICH TRUD I TYLE RADOŚCI,KTÓREJ NAM DOSTARCZYŁY!!!

Z POWAŻANIEM, Z DZIĘKCZYNIENIEM I MODLITWĄ:

KS. PŁK ROMAN DZIADOSZ

KAPELAN XII ZMIANY

PKW AFGANISTAN

piątek, 12 kwietnia 2013

Krudowie podbili serca przedszkolaków

12 kwietnia trzy najstarsze grupy naszych przedszkolaków (Delfinki, Pszczółki i Krasnoludki) wybrały się do kina aby obejrzeć bajkę pt. Krudowie. Film w zabawny sposób opowiada historię sympatycznej rodzinki jaskiniowców, która po tym, jak zawala się jej dom- ciasna jaskinia, wyrusza w niezwykłą podróż w poszukiwaniu bezpiecznego miejsca do zamieszkania. Wędrówka przez niezwykłe, często niebezpieczne regiony, pełna jest zaskakujących i przezabawnych zwrotów akcji, dlatego dzieci oceniły film na 5+.
Anna Augustyniak

Poniżej: niektóre prace wykonane przez dzieci:

Wilk i Zając

10 kwietnia w naszym przedszkolu zawitali bohaterowie znanej rosyjskiej bajki dla dzieci- Wilk i Zając. W czasie swego występu przypomnieli naszym milusińskim jak należy korzystać ze sztućców, dbać o higienę jamy ustnej, a także przypomnieli im zasady poruszania się w ruchu publicznym w drodze do przedszkola. Cześć dzieci mogła się wcielić w rolę małych zajączków, wilków i pomocników Zająca- dentysty. Dzięki temu, mniejsze przedszkolaki przestały się obawiać groźnego Wilczyska.
Anna Augustyniak

wtorek, 9 kwietnia 2013

SPOTKANIE ZE STRAŻĄ MIEJSKĄ

5. kwietnia, dzięki staraniom p. Marzeny Pawełczyk, nasze przedszkole odwiedzili funkcjonariusze piotrkowskiej Straży Miejskiej– kierownik Referatu do Spraw Wykroczeń p. Jan Sońta, strażniczka p. Ewa Milczarek oraz Starszy inspektor p. Paweł Leski.

Spotkanie rozpoczęło się pogadanką profilaktyczną na temat bezpieczeństwa. Funkcjonariusze przypomnieli dzieciom zasady bezpiecznego poruszania się na drodze, bezpiecznej zabawy w domu, przedszkolu, na podwórku oraz właściwego postępowania w kontaktach z obcymi. Nasi goście opowiedzieli również dzieciom jak należy postępować w kontaktach z psami oraz pokazali jak obronić się przed agresywnym czworonogiem przyjmując pozycję „żółwia”. Dzieci z ogromnym skupieniem słuchały tego co mówią Strażnicy Miejscy i spontanicznie wypowiadały się na temat własnych doświadczeń. Na jedno z pytań zadanych przez funkcjonariusza- „dlaczego nie wolno brać cukierków od obcych”- jedno z dzieci odpowiedziało: „ bo mogą być przeterminowane”.

Goście pokazywali również wiele ciekawych atrybutów pracy Strażnika Miejskiego oraz demonstrowali zastosowanie poznanych przedmiotów. Niewątpliwą atrakcją dla dzieci była możliwość przymierzenia czapki Strażników Miejskich oraz kajdanek. Dobrze, że rączki naszych milusińskich są małe, mogły więc łatwo się oswobodzić.

Na zakończenie spotkania dzieci otrzymały od Strażników Miejskich breloczki odblaskowe z numerem alarmowym do Straży Miejskiej, zrobiono pamiątkowe zdjęcia. Dzieci wręczyły funkcjonariuszom kolorowe, własnoręcznie zrobione kwiaty.

Bardzo dziękujemy Naszym Gościom za ogromne zaangażowanie, jakie włożyli w to aby dzieci miały możliwość poznania niewątpliwie ciekawego zawodu jakim jest Strażnik Miejski.

Odblaski z numerem do Straży Miejskiej sprawiły, że dzieci zapamiętały kolejny numer alarmowy.

Strażnicy Miejscy z upominkami od dzieci.

Wspieramy akcję:

Nasi podopieczni i ich rodziny już lata wspomagają nas w zbiórce nakrętek. Pomogło to w sfinansowaniu zakupu wózka inwalidzkiego dla niepełnosprawnego chłopca. Teraz zbieramy nakrętki i makulaturę, by móc w zamian otrzymać sprzęt dydaktyczny dla naszej placówki. PROSIMY, PRZYŁĄCZCIE SIĘ DO NAS.

Trzy lata temu nasza placówka dokonała Adopcji Serca- zebraną co miesiąc kwotę 60 złotych przekazujemy siostrom zakonnym opiekującym się dziećmi w Nairobi. Nasze pieniążki pokrywają miesięczny koszt nauki i wyżywienia chłopca- Benedicta Kiogory.
Drodzy Rodzice, dziękujemy Wam za Waszą szczodrość i okazane temu chłopcu serce.

Uczestniczymy w programie Bezpieczny Przejazd. Zachęcamy Rodziców do odwiedzenia strony http://www.bezpieczny-przejazd.pl/, na której można znaleźć informacje na temat projektu, filmy i gry dydaktyczne oraz kolorowanki dla dzieci związane z projektem.

Zabawne powiedzonka i sytuacje z życia przedszkolnego naszych podopiecznych

Zapytałam dzieci co im się najbardziej podobało w spotkaniu z żołnierzami a Stasio, maja na myśli fantoma, odpowiedział na to: Wszystko i nieżywy człowiek. No ten bez rąk i nóg.

W czasie zabaw w sali Fiołków, dzieci często wbiegały do szatni. Kiedy poprosiłam je o powrót do sali, wróciły do niej, ale po chwili jedna z trzyletnich dziewczynek poszła do przylegającej do szatni łazienki.
- Lenko, wróć do sali- poprosiłam sądząc, że dziewczynka poszła do szatni.
- Ciociu, ja w ubikacji jestem- odpowiedziała dziewczynka. Po chwili przyszła do sali, podeszła do mnie i poważnie oznajmiła:
- Ciociu, jak ja w ubikacji jestem, to ty nie powinnaś mnie wołać, bo ja się wtedy spieszę, bo nie wiem czego chcesz, a wiesz jak ja się spieszę, to to niezdrowe jest, wszystko mi z rączek leci i w ogóle.

Kacper F. po skończeniu pracy plastycznej:
- Ładnie mi wyszło, prawda ciocia? To była bułka z dżemem.
Na to Gerard:
- Nie mówi się "bułka z dżemem", tylko "bułka z masłem".
Julek na to:
- No, niemądry jesteś, mówi się "bułka z masłem", ale ja też lubię z dżemem.

Kacperek przy przebieraniu:
-Mama mi takie nowe rajtuzki kupiła.
- Ładne- odpowiedziałam.
- No, zdolniacha ta moja mama- podsumował.

W czasie rozmowy z maluchami o zasadach bezpieczeństwa:
Pan: Czy można przyjmować słodycze od obcych?
Dzieci: Nie, bo mogą być zatrute.
P: A czy można przyjąć np. telefon? To przecież nie jest do jedzenia.
Agatka: Nie można, bo on ma takie małe śrubeczki i jak małe dzieci połkną, to mogą im zaszkodzić.

W jednej z rozmów starszaków na temat zbliżającej się nauki w pierwszej klasy:
Bartek do Julii: Jak nie będziesz się uczyć, to będziesz machać łopatą, a jak będziesz się uczyć, to będziesz mówić tym co machają, żeby machali szybciej.

W czasie jednego z przedstawień, jego główny bohater zadawał napotkanej zakonnicy różnego rodzaju pytania (Gdzie mieszkają myszy? Czy Bóg mnie kocha, kiedy popełniam grzech?, itd.). Dzieci próbowały oczywiście odpowiadać przynajmniej na niektóre z nich. W pewnym momencie padło pytanie: Kto jest najważniejszy na świecie? Na to, Bartuś- jeden z Delfinków, bez zastanowienia odkrzyknął: Ciocia!!

Jedno z dzieci nosi gorset. Pozostałe przedszkolaki były bardzo ciekawe czemu służy jego noszenie. Kiedy wyjaśniłam, że nosi się go po to, by dziecko nie miało krzywego kręgosłupa, Ala podsumowała to stwierdzeniem na temat swojego braciszka: Adasiowi przydałaby się taka bluzeczka, bo krzywo siedzi i brzydkie szlaczki pisze.

Jedna z dziewczynek przyszła do mnie by, poskarżyć się na swoją koleżankę:
- Ona chce rządzić, a to ja sobie wybudowałam ten domek- powiedziała.
- A nie możecie się pogodzić i razem się bawić?- spytałam.
- Nie, bo ona już się taka urodziła- odparła.

Dwaj chłopcy z Pszczółek rozmawiali o swoich zabawkach:
B: Daj mi tego Gormita na jeden dzień do domu, jutro ci przyniosę.
J: Nie dam, nie dzisiaj.
B: A kiedy? Jak będę stary?

Podczas zabawy i wróżb andrzejkowych dzieci z grupy "Aniołki" przebijały serce z imieniem przyszłego wybranka/wybranki. Hubercik, znany w grupie z podrywania dziewczyn, wylosował imię dziewczynki - innej niż jego koleżanki. "No tak, przecież Hubert lubi dziewczyny"- krótko spuentowała to Nikola :)

W przedszkolu zawitał leśniczy, który opowiadał dzieciom m.in. o darach jesieni- owocach, warzywach. Ich zdjęcia pokazywał na slajdach, a dzieci głośno je nazywały. W pewnym momencie pojawiło się również zdjęcie grzybów.Wówczas jedno z dzieci, przekrzykując inne, oznajmiło: Ja wiem co to jest! To są halucyny.

Ciocia Marzenka do dziecka bawiącego się w basenie z piłkami: Maks nie szalej tak.
Maks: Ja nie szale ciocia.

Po urodzinach Stasia, Julia opowiadała jak się bawiła na przyjęciu. Jedna z cioć zapytała ją skąd na to miała tyle energii, a Jula mówiąc wierszem odpowiedziała tak: Energia z serca jest, bo tak w wierszu jest, Energia z serca jest, bo tak właśnie chcesz.

Przedszkolaki z grupy Misiaczków bawiły się na placu zabaw niedaleko drzewka owocowego, na którym pojawiły się mszyce. Jeden z chłopców spytał ciocię co to za "robaki" siedzą na gałązkach.
- Ciocia ja wiem, to są szmyce- odpowiedziała szybko Julita.

W grupie Misiaczków Dawid K. zażyczył sobie od cioci całusa za prawidłowo wykonane zadanie. Ciocia odpowiedziała mu, że całusa owszem, da, ale po zakończeniu pracy. Chwilę później Dawid przyniósł książkę, pokazał ją cioci, po czym uzyskawszy pochwałę, zapytał: A całunek to gdzie?

W grupie Misiaczków padło pytanie: Co to jest ślub?
Julka Sz: To tam, gdzie się żenią mąż z żoną.
Pola: To wtedy, jak ktoś jest zakochany, patrzy na drugiego i mówi: O rety!
Dawid K: Ślub to znaczy złapać się za ręce i całować.

Grupa kolorowała obrazek według kodu liczbowego. Już na samym początku dzieci zauważyły, że brakuje pól z numerem 6. Wytłumaczyłam, że to zapewne pomyłka w druku. Kacper R. przytaknął mi: Tak, na pewno się pomylili, a Kuba na to: No, pomylili się, tylko pieniądze to umią brać.

Inez z grupy Aniołki powiedziała do jednego z chłopców: Wiesz, kręgosłup mnie boli. To od twojego gadania mnie tak boli.

Jula z grupy Misiaczki rozmawiała z dziećmi o karach:
J.: W żłobku to były okropne kary, a ciocie tak głośno krzyczały, że wszystkie ptaki wkoło pozdychały.
C.: A były jeszcze jakieś inne kary?
J.: Tak, jak dziecko było niegrzeczne, to musiało iść samo do lasu, bez jedzenia i picia.
C: A skąd wiedziało jak trafić do lasu?
J.: No jak to skąd? Ciocia dawała im mapę!

W naszym przedszkolu miała miejsce wizyta duszpasterska. Kiedy dzieci schodziły się do sali zbiorczej, jedno z nich dostrzegło na korytarzu księdza i wykrzyknęło: O księdz już idzie!

Jednemu z chłopców porysował się samochodzik. Kiedy to zauważył, wykrzyknął do kolegi: Patrz samochód się zrysał.

Marcel N. z Misiaczków zaczął kichać. Na pytanie: Czemu tak kichasz?, odpowiedział: Ciocia, bo ja mam alergię na ludzi.

Dzieci zostały poproszone o narysowanie czegoś, co mogłyby podarować babci i dziadkowi, czegoś, co oboje lubią (mogła to być jakaś rzecz lub czynność). Po chwili ze swoim rysunkiem (paczka papierosów i coś wyglądającego jak czworonożny pająk) przyszedł Maks, pokazując go powiedział: Ciocia, ja nie wiem co jeszcze mogę narysować, bo dziadek to tylko papierosy lubi, a babcia koty.

Julia Sz. z grupy Misiaczków w czasie zajęć z języka angielskiego, po kilku minutach ich trwania, powiedziała: Ciocia, jak nie wiesz, że dzieci się męczą, to prowadź logopedię. Dzieci muszą mieć krótkie zajęcia.
Tego samego dnia Julka powiedziała również: Wiem co trzeba zrobić, żeby dzieci były grzeczne, trzeba krzyczeć, ale w małych ilościach, żeby nie bolało gardło.

Julia Sz. z grupy Misiaczków powiedziała: W domu ja sama popełniam błędy, a rodzice mi wybaczają i kocham ich za to, że mi wybaczają.

Kacper przypadkowo zderzył się z Kubą, usiłował go przeprosić, ale z kiepskim skutkiem. Wówczas podszedł do mnie i poskarżył się: Ciocia powiedz coś Kubie, bo wiesz, ja go uderzyłem niechcący i chciałem go przeprosić, a on nie chce łapy dać na zgodę ani nic.

Julia z grupy Misiaczki przyniosła swój rysunek (sylwetka dziewczynki- do ramion, po obu jej stronach cienkie niebieskie pasy) i pokazując mi go powiedziała: To dziewczynka, która pozuje do zdjęcia, a to jest woda, bo ona na tle jeziora pozuje.
Zapytałam: A dlaczego nad jej głową jest tyle serduszek?
Jula rezolutnie odpowiedziała: Bo one pokazują, że ona bardzo lubi mieć zdjęcia.

Kacper w czasie trwania zajęć z j. angielskiego usiadł na krzesełku pobrudzonym farbą i poplamił lekko swoją bluzę. Cichutko wstał z miejsca, podszedł do mnie i zmartwiony szeptem powiedział: Ciocia, dzisiaj po przedszkolu idę na Wysoką do logopedy i mam się nie pobrudzić. Jak mama to zobaczy, to mnie zastrzeli.

Na zajęciach bibliotecznych ze strony prowadzącej pada szereg pytań o treść bajek. Kiedy na jedno z nich nikomu nie udaje się odpowiedzieć, Kacper zrezygnowanym głosem mruczy pod nosem: No tak, teraz to już tor przeszkód się zaczyna.

Kiedy dwaj chłopcy otrzymali karę za nieodpowiednie zachowanie, podeszła do nich Patrycja, rozłożyła na boki ręce i tonem mentora powiedziała do nich: No wiecie, wy już za rok idziecie do pierwszej klasy, a tam już trzeba coś sobą reprezentować. Tam nie ma tak lekko. Źle się zachowacie i dostaniecie taką uwagę w notesiku, a potem będzie wam bardzo wstyd.

Do płaczącego Oskara, któremu trudno było się zaadaptować w przedszkolu podszedł Kacper i zaczął go pocieszać: Nie płacz, w przedszkolu jest fajnie, dużo się bawimy, ciocie są miłe i nawet ciężkich kar nie dawają,...

Zapłakany Bartuś przyszedł wyjaśnić powód swoich łez. Z ich powodu ciężko było zrozumieć co mówi. W końcu wyjaśnił: Bo ja podrzyłem Igorowi gazetkę, ale przeprosiłem, przeprosiłem, ale on i tak się obraził.